Hij is een icoon in de evenementenwereld, always dressed in black, heeft getoerd met heel veel verschillende bands over de hele wereld en wordt “One of the nicest guys I know in the business” genoemd door de gitarist van Venice. Jules Thijssen (67): “Mijn glimlach is een geruststelling voor de mensen met wie ik samenwerk”.
Wie ben jij en waar kom je vandaan?
Ik ben Jules Thijssen, ik ben 67 jaar, geboren te Gennep en nu woonachtig in Weert. Op 7 december 2020 ben ik met ‘pensioen’ gegaan.
Wat doe je in het dagelijks leven?
Momenteel zit ik op kantoor bij QC Events, doe het geluidssysteem in het GelreDome tijdens wedstrijden en ik werk in de teststraat. Mijn achtergrond is geluidsman, stage- en tourmanager van binnen- en buitenlandse bands.
Sinds wanneer zit je in de events?
In de jaren ’70 ben ik met de eerste bandjes van vrienden begonnen als roady en geluidsman. Daarna begon ik te werken met verschillende Britse punk- en rockbandjes, zoals The Fall, The Sound, Killing Joke, U.K. Subs, Exploited en nog veel meer. Een vriend van mij regelde alle shows en zo ben ik in aanraking gekomen met de muziekwereld. Ik heb ook een tijdje in de psychiatrie gezeten in Deventer, maar niet als patiënt hoor (lacht). Daar heb ik een opleiding voor gedaan. In 1975 ben ik afgestudeerd, maar tijdens de studie toerde ik al met bandjes. Elk weekend ging ik het clubcircuit in Nederland af: De Melkweg, Paradiso, VERA in Groningen enzovoorts.
In Nederland heb ik in de jaren ’80 en ’90 o.a. getoerd met Doe Maar, Toontje Lager en Frank Boeijen als tourmanager of geluidsman.
En in het buitenland heb ik met de Britse rockband Magna Carta door heel Europa getourd. Ik was drie maanden onderweg geweest, we deden veertig tot vijftig shows in de maand. We vlogen naar het ene land voor een show en ’s avonds zaten we al in een ander land een andere show te doen.
2020 was mijn jubileumjaar en heb lk gevierd dat ik 50 jaar in de rock-’n-roll zit. Heb zelfs een award gekregen ervoor, een gouden CD. Ik hoop wel dat 2021 een beter jaar wordt!
Kun je uitleggen wat je precies deed tijdens een tour?
Als tourmanager zorg ik voor de band, zorg ervoor dat bands en artiesten op tijd op het podium staan en dat zij zich aan de tijd houden. Dit deed ik vooral in de jaren ’70 tot en met ’90. Als stagemanager heb ik contact met de mensen van de zaal, ben ik de schakel tussen de crew van de band en de band of artiest zelf, zorg ervoor dat alle instrumenten op positie staan op het podium, bekijk alle mogelijkheden wat de artiest of band nodig heeft voor de show, maar ook in de kleedkamer. Ook wanneer de artiesten van de stage aflopen ben ik er voor ze. Ik ben het verlengstuk van de artiest; mijn ogen zijn altijd gericht op de artiest en ik geef hen het gevoel dat er steeds iemand meekijkt.
Je bent al een tijd in dienst van The Production Factory. Sinds wanneer werk je voor hen?
Sinds 30 jaar, maar de eigenaren ken ik al 40 jaar. Ik ben blij dat we altijd kunnen samenwerken. Met The Production Factory ben ik letterlijk over de hele wereld geweest en heb ik in verschillende plekken gewoond: Moskou, Tel Aviv, Wenen, Berlijn, Las Vegas, noem maar op. Het langste waar ik heb gewoond in het buitenland was drie maanden in Moskou. Daar verzorgde ik de shows voor De La Guarda als productie- en stagemanager. Ben heel trots dat ik dit heb mogen doen voor The Production Factory. Momenteel doe ik het geluid in het GelreDome voor in dienst van The Production Factory. Ik werk dus nog steeds voor ze en zal altijd in hun schaduw blijven.
Met wie heb je allemaal getoerd die je heel tof vond?
Magna Carta, Inner Circle… in de jaren ’70 heb ik met zoveel bands getoerd. Als ik ze allemaal ga opnoemen zijn we lang bezig. Ik heb de hele clubcircuit gedaan, shows met o.a. Frank Sinatra, Pavarotti, Sammy Davis Jr., Liza Minelli, André Rieu, Hans Klok, Guido’s Orchestra. Heb ook getoerd met Duitsland’s grootste rockband: PUR. Zij spelen in grote hallen en stadions. Zij waren toentertijd zeker een populaire band en ze zijn nog steeds actief. Ik heb vast nog met veel mooie namen samengewerkt, maar is eigenlijk teveel om op te noemen.
Op de festivals was ik stagemanager op Pinkpop, Bospop, Dynamo Open Air, FortaRock en nog veel en veel meer festivals.
Wat trekt jou zo in het vak van stagemanager?
Ik vind het heel mooi om met bands en artiesten samen te werken, ik voel me aangetrokken tot dit vak en ik voel me er helemaal thuis. Ik denk dat het komt doordat wij thuis al vroeg in aanraking kwamen met instrumenten. Mijn vader speelde in een familieband als bassist. We werden letterlijk opgevoed met instrumenten. Maar dat wil niet zeggen dat ik een kei ben in het bespelen van een instrument (lacht). Je kunt wel stellen dat ik tijdens het geluid mixen voor een show al die instrumenten bespeel.
Ik zie jou als een positief en opgewekt persoon. Waar komt die positiviteit vandaan?
Ik kan het ook best moeilijk hebben hoor, maar alles wat ik doe vind ik leuk. Ik ben altijd aan het lachen met de mensen met wie ik samenwerk. Mijn glimlach is een geruststelling voor de mensen met wie ik samenwerk. Emoties hou ik meestal binnen.
Daarom ben ik zo blij met mijn vrouw Ann. Zij is de stok achter de deur en zorgt ervoor dat ik op het juiste spoor zit. Ik ben heel blij dat ik haar heb. Soms moet ik dingen ook beter uiten naar haar, maar voordat ik iets kan zeggen, lost zij het al voor mij op. Zij is de liefste vrouw van de hele wereld. Ze reisde overal met me mee naartoe en woonde zelfs langdurig in de landen waar ik ben geweest. De crew met wie ik regelmatig mee samenwerk, noemen haar ‘de moeder van de crew’. Zij ging altijd mee naar shows en ze was er het luisterend oor voor de jongens. De meeste jongens kennen haar. Samen met mijn vrouw hebben wij vijf kinderen en twaalf kleinkinderen.
Wat wil je aan de jongere generatie meegeven?
Ik hoop dat als ze nog maar net beginnen, ze proberen om met elkaar samen te werken. Dus niet altijd zeggen dat je alles al weet. Je kunt altijd van elkaar leren! Mijn moeder zei wel eens: “Als je alles weet zijn je vingers even lang”.
Wat hoop je nog te kunnen bereiken binnen de events?
Ik hoop veel dingen over te kunnen brengen naar de jongere generatie, dat zij nog jarenlang verder kunnen gaan en dat zij ook een mijlpaal kunnen bereiken in de events of muziek. Zo lang ik nog door kan gaan en dit nog lang mag blijven doen, zal ik dit blijven doen. Mijn motto is: ik sterf liever in het harnas.
Jules Thijssen geeft vandaag een interne cursus Stagemanager voor het team bij QC Events. Wil jij ook alle ins en outs leren van Stagemanager? Meld je dan aan via info@qc-school.nl met als onderwerp: “Aanmelden cursus stagemanager”. Bij voldoende aanmeldingen wordt de cursus toegankelijk gemaakt voor het publiek.
Tekst: Thuy Nguyen
Foto’s: The Production Factory en privépagina Facebook van Jules
